"WIERZĘ W BOGA - WIERZĘ W JEDNEGO BOGA"
Po wysłuchaniu homilii wszyscy w postawie stojącej wypowiadają (lub śpiewają) Wyznanie wiary , nazywane także
Symbolem wiary lub Credo (od pierwszego słowa tekstu łacińskiego - "wierzę"). Analizowana tu modlitwa to krótki zbiór
podstawowych prawd wiary, w które każdy uczestnik Mszy Świętej wierzy. Umieszczenie słów Credo właśnie w tym miejscu
liturgii mszalnej pozwala na publiczne wyznanie wiary jako konsekwencję wysłuchanych czytań z Pisma Świętego .
Istnieje kilka sformułowań Wyznania wiary. Najbardziej znanymi i praktykowanymi są dwa teksty: Symbol Apostolski
oraz Symbol nicejsko-konstantynopolitański . Symbol Apostolski, popularnie określany jako "krótkie Credo",
jest starożytnym wyznaniem wiary praktykowanym przy udzielaniu sakramentu chrztu świętego.
Miał on pierwotnie formę dialogu między udzielającym chrztu a przyjmującym go. Poprzez trzykrotne pytanie przyjmujący
chrzest wyznawał swoją wiarę. Ten schemat celebracyjny dotyczący wypowiedzenia swej wiary zachowany jest nadal
w obrzędzie chrzcielnym. Przypomnijmy sobie choćby pierwsze pytanie celebransa:
"Czy wierzysz w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?" . Ten Symbol Apostolski uważano za najstarszy
i najkrótszy katechizm rzymski, przekazany właśnie przez nauczanie apostołów. W dzisiejszej liturgii Symbol Apostolski
odmawia się przeważnie we Mszy Świętej z udziałem dzieci.
W porównaniu do zwięzłych pytań chrzcielnych aktualny tekst mszalny został nieco poszerzony. Rozpoczyna się od słów:
"Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi" itd. Skrócony tekst Symbolu Apostolskiego w formie
trzech pytań spotykamy w czasie liturgii mszalnej Wigilii Paschalnej (czyli w wigilię Zmartwychwstania Pańskiego).
Celebrans
w czasie obrzędu nazywanego "odnowieniem
przyrzeczeń chrzcielnych" zadaje nam pytania
związane z treściami
Symbolu
Apostolskiego.
Najbardziej rozpowszechnioną
i znaną formułą wyznania wiary jest tzw.
Credo nicejsko-konstantynopolitańskie. Rozpoczyna się ono od słów "Wierzę w jednego Boga...".
Tekst ten odwołuje się do definicji podstawowych prawd wiary, określonych przez dwa pierwsze w dziejach Kościoła sobory -
właśnie w Nicei w roku 325 oraz Konstantynopolu w roku 381. Wobec spotykanych wówczas w niektórych środowiskach
błędnych twierdzeń religijnych, należało określić najkrótszy poprawny zbiór podstawowych prawd wiary.
Od IV zatem wieku powtarzamy we Mszy Świętej w niedziele i uroczyste dni uwielbienie składane Trójjedynemu Bogu.
Ta publiczna proklamacja naszej wiary jest zawsze osobistą odpowiedzią na usłyszane w czytaniach mszalnych słowo Boże,
a także przygotowuje zgromadzenie liturgiczne na skupiony i godny udział w eucharystycznej części Mszy Świętej .
Recytacja słów Credo przypomina zarazem, że na liturgię mszalną trzeba przyjść jako człowiek wierzący.
9/1/2016